Samos tan çıkıp Didim e Niyet Ettim ama

   Akşam teknede birkaç bardak uzo daha içtikten sonra mışıl mışıl uyumuşum. Sabah erkenden uyandım ve hala demir attığım yerde idim. Yani Poseidonia koyunda. Sanırım bu tür karasuyu ihlallerine Yunanistan makamları  göz yumuyordu. Kısa bir kahvaltıdan sonra demir alarak çıktım.  Hedefim Didim
  Erkenden hareket ettim ki dilek boğazında rüzgar borudan üflemeden geçebileyim. Çıkar çıkmaz ana yelkenimi açarak bizim kara suyumuzda olduğunu tespit ettiğim üzerinde fener olan Bayrak adasına doğru yönlendim. Yaklaşık 5 dm mesafe kat ettikten sonra boğazdan çıkmış olacaktım. Bu da takriben birbuçuk bilemedin iki saatlik bir zamana tekabül edecekti.
  Ben adaya doğru yaklaştıkça rüzgar arkamdan sertleşiyor ve Devekuşu nun hızı da artıyordu. Demek ki bu hızla bir saat içinde burnu dönebilecektim. Dipburnu nu bordaladıktan sonraiki seçeneğim vardı. biri tavşan adasıyla burun arasından geçmek diğeri ise tavşan adasını dolaşarak doğuya dönmek. Harita da sığlık olarak belirtilen ada ile burun arasına yaklaşırken derinliği bir de navıonıx ten kontrol etmek aklıma geldi. Başlangıcında derinlik 3 metre idi ama iki kara arasında bulunan kayalıklar gözle dahi görülebiliyordu.
  Tek seçenek Tavşan adasının dışından dönmek kalmıştı. Ama Dipburun tepesinin o kadar saçağına gelmiştim ki rotamı güneybatıya çevirdiğim anda birden elimden ana yelken ıskotasının kaçarak ucundaki düğümün cemkilite takılıp kaldığını Devekuşu nun sancak tarafının suya girerek tekrar çıktığını gördüm. Bence iyi ki ıskota ekimden kaydı. yoksa Teknenin doğrulması çok zor olabilirdi.
Iskotayı tekrar kavradım dümeni hafif sancağa kırarak ıskotayı kastığımda navionix in ekranında hız olarak 7.2 Dm yazıyordu.
   Bin nasihat bir musibet hikayesi oldu bu. Tüm kitaplarda yelkenle tepelerin, yükseltilerin en az üç misli mesafeden geçilmeli demelerine rağmen, saçağına girdiğin tepenin dibinden uzaklaşırken böyle bir şey olması talihsizlik falan değil düpedüz aptallıktı.
   Tavşan adasını Güneydoğuya doğru bayaaa geçtikten sonra Didim e doğru çevirdim. O aralarda Agothonisi gibi adı olan bir küçük Yunan adası var. O ada hizalarında sanırım Atburgazı sığlıklarının da etkisiyle kaba dalgalar artmaya başladı. tabi ki saat gene 10:00 geçmiş batı da esmeye başlamıştı.
    Balık çiftliklerinin hizasına gelmiştim. Puslu da olsa didim Tekağaç burnu uzaktan siluet halinde belirmişti ama dalgadan dolayı bir türlü kendimi sancağa atamıyordum.
   Tam karşımda Yenihisar Çukurca koyu onun biraz güneyinde sedef koyu vardı. Her iki koy da batıya açıktı. Akşama doğru rüzgar genelde şiddetini azaltıyor ama bu koylara giren soluganlar ne olacaktı.

   Yenihisar Çukurca koyuna iskelemdeki kayalıklara dikkat ederek girdim. Kayalıkların arkasında eski bir balıkçı teknesi baştan kara yapmış kıç demiriyle onun berisinde de iki küçük sandal vardı. açıktan gelen dalga kayaların ( döküntülerin) arkasına geçemiyor ve orada sönümleniyordu. Derinlik girişte 1,5 mt idi. İlerledikçe 1,2- 1,0- ve nihayet 90 santimetreye düştü. Sedef koyuna geçmeye gerek duymadım. ve 1- 1,5 metre derinliğe demir attım. Demirin halatla birleşen yerindeki mapaya yedekte duran küçük demiri de ilave ettim.
   Devekuşu demirde gezindikçe bazen derinlik 1,4 mt bazen de 80 cm ye düşüyordu. Rüzgar batı estiği sürece arkam kum bir plaj olduğundan en fazla kuma otururdum. Devekuşu 60-70 santimetre suya girebilecek şekilde plan almıştık. şimdi deneme zamanıydı.
   Gece 23 e kadar rüzgar dinmedi. Koyun, bana söre iskelemde kalan taraftaki burunda dalgaların patlamaları devam ediyordu. Orada çok güzel bir gün batımı seyrettim ama gece rahat uyudum desem yalan olur.

   Haldun ağabey (Haldun Sevel) ile sürekli irtibat halindeydik. Bana her gün değişik sitelerden takip ederek yorumladığı  hava durumu iletiyordu.  11 Temmuzdan sonra en az bir hafta sürmesi beklenen fırtınamsı rüzgarların başlayacağını bildirdi. Önümde kendime sağlam bir yer bulmak için sadece bir en fazla birbuçuk günüm vardı. Kısacası 11 Temmuz Çarşamba günü saat 10:00 a kadar uzun süre kalabileceğim güvenli bir yer bulmam gerekiyordu.